انسان‌ها چطور می‌توانند در مریخ برای خود غذا تشکیل کنند؟_غروب شهر

انسان‌ها نمی توانند مجذوب فضا نشوند. به‌نظر می‌رسد که این علاقه، گمان انتقال بشر به سیاره‌های دیگر همانند مریخ یا ماه را افزایش می‌دهد و ناسا امیدوار است که در چند دهه آینده مهاجرت به این کره‌ها را ممکن کند. اما این مأموریت‌ها تنها در صورتی قابل اجرا خواهند می بود که فضانوردان بتوانند غذای خود را تشکیل کنند.

برای استعمار مریخ، شهرک‌نشینان باید غذای خود را در سیستم‌هایی بکارند که تا حد ممکن پایدار، با پشتیبانی اندک یا بدون ورودی از زمین باشند. چون مریخ ۵۴.۶ میلیون کیلومتر از زمین فاصله دارد و رسیدن‌ به آن با منفعت گیری از فناوری‌های جاری نزدیک به هفت ماه طول می‌کشد.

مریخی‌ها برای سالم و خوب باقی‌ماندن نیاز به رشد محصولات تازه دارند. محققان به مریخ نگاه کردند چون برنامه‌هایی برای فرستادن‌ افراد به این سیاره وجود دارد. درحالی‌که جو آن با ۹۵٪ کربن‌دی‌اکسید (در قیاس با ۰.۰۴٪ در زمین) سمی است، طول روز مریخ شبیه زمین است. در آنجا نیز همانند زمین، باغبانی فشرده به دوره‌های طویل روشنایی نیاز دارد. به گمان زیاد آب هم به شکل یخ در سطح مریخ و سنگ‌های زیرین آن وجود دارد.

محققان در آزمایش تازه خود یک سیستم آکواپونیک راه‌اندازی کردند تا نحوه فراهم غذای مریخی‌ها را در آینده امتحان کنند. آکواپونیک سیستم تشکیل غذایی است که آبزی‌پروری (پرورش آبزیان همانند ماهی) را با هیدروپونیک (کشت گیاهان در آب) ترکیب می‌کند. آب غنی از مواد مغذی، از مخازن آبزی‌پروری به تکه‌های هیدروپونیک سیستم منتقل می‌شود تا گیاهان را بارور کرده و رشد دهد.

همانند‌سازی شرایط مریخ

تحقیقات این تیم چگونگی تشکیل ماهی و سبزیجات و این که آیا می‌توان پساب‌های (ضایعات مایع) آکواپونیک را برای همانند‌سازی سنگ‌های مریخ منفعت گیری نمود، بازدید کرده است. سنگ‌ریزه‌ها دارای لایه‌هایی از سنگ، شن و ماسه فرسوده می باشند که در بالای سنگ‌بستر قرار دارند.

همه سنگ‌ها از نظر مواد آلی افتدارند. اما سنگ‌های مریخ فقط از مواد معدنی ساخته‌ شده‌اند. آن‌ها فاقد مواد آلی و مواد مغذی مورد نیاز گیاهان و میکروب‌هایی می باشند که به رساندن آب به گیاهان از طریق ریشه آن‌ها پشتیبانی می‌کند.

مطالعه تازه نشان داد که مواد مغذی آب ماهی نه‌تنها برای رشد گیاهان در قسمت‌های هیدروپونیک سیستم، بلکه به‌طور بالقوه در سنگ‌های مریخ، منفعت گیری خواهد شد. مواد مغذی حاصل از ضایعات ماهی و سبزیجات می‌تواند به‌گفتن کمپوست برای تبدیل سنگ‌های مریخ به خاک منفعت گیری شود.

محققان با پیروزی سیب‌زمینی، گوجه‌فرنگی، لوبیا، هویج، کاهو، پیاز، پیازچه و ریحان را در گلدان‌های گیاهی حاوی سنگ‌های مریخی همانند‌سازی‌شده‌، که مواد مغذی با آب ماهی به آن اضافه شد، پرورش دادند.

ماهی‌هایی که آن‌ها منفعت گیری کردند تیلاپیا (Oreochromis niloticus) بودند. چون مراقبت از آن‌ها آسان است و نسبتاً سریع رشد می‌کنند و در عرض پنج تا هفت ماه به بلوغ می‌رسند.

گروه آکواپونیک، در دانشکده طراحی دانشگاه گرینویچ، این چنین درحال تحقیق بر روی خوراک‌های جانشین شامل پروتئین جلبک‌ها و لارو مگس سرباز سیاه است که احتمالا در مریخ پرورش یابد.

در این مطالعه آزمایشی، برای ماهی‌ها محیط و تغذیه مناسب رشد فراهم شد، که می‌تواند در مخازن رشد کنترل‌شده‌ در مریخ تکرار شود. این گیاهان در گلدان‌های گیاهی با اندازه‌های گوناگون در یک گلخانه بزرگ رشد کردند که شرایط رشد مریخ را از نظر نور، دما، رطوبت و حرکت هوا همانند‌سازی می‌کرد.

نزدیک‌تر به خانه

این تحقیق نه تنها برای مستعمرات فرازمینی، بلکه برای زمین نیز مهم است. زمین دارای محیط‌های خاص خود است که در آن سنگ‌های تعداد بسیاری متعلق به محیط‌های خشک و بیابانی وجود دارد. این مناطق مخصوصاً برای سیستم‌های آکواپونیک مناسب می باشند، چون در مصرف آب صرفه‌جویی می‌کنند و به مردم محلی اجازه خواهند داد تا با منفعت گیری از آب خروجی، غذای مغذی تشکیل کنند.

آکواپونیک یکی از پایدارترین راه حلهای تشکیل مواد غذایی است. محصولات را می‌توان ارگانیک نیز در نظر گرفت، چون به کود و مواد شیمیایی اضافی نیازی نیست. حتی در برخی آزمایش‌های چشایی، مردم فکر می‌کردند که شیوه پرورش گیاهان در این روش برتر از روش سنتی است. این گیاهان این چنین تأثیر مفیدی بر سلامت و تندرستی ماهی دارند.

محافظت از زمین هم چنان مهم است

این تحقیق در گالری نمایشگاهی در دانشگاه گرینویچ به‌نمایش گذاشته شد. تعداد بسیاری از بازدیدکنندگان می‌خواستند بدانند که آیا سبزیجات مزه ماهی دارند یا خیر. در نمایشگاه تصاویر طوفان‌های گرد و غبار، فضای قرمز روشن و نمایشگر بزرگی که زمین‌های مریخ را نشان می‌داد به نمایش گذاشته‌ شد. این پروژه یک نسخه آزمایشی از این سازوکار اراعه داد که اصول و داده‌ها را برای پشتیبانی به نظر اندوخته‌گذاری‌های مشترک بزرگ‌تر در آینده تشکیل می‌کند.

درحالی‌که این پروژه راه‌حلی برای تشکیل مواد غذایی دور از زمین اراعه می‌دهد، باید به یاد داشته باشیم که زمین یک بهشت است و از نظر بسیاری و تنوع شکل‌های حیات قابل قیاس نیست. قراردادن انسان در مریخ راهی برای ضمانت بقای انسان در صورت وقوع فاجعه در زمین است.

ولی ما باید قبل از هر چیز از مناظر، زیستگاه‌ها و تنوع زیستی خود محافظت کنیم و مطمعن حاصل کنیم که از همه افراد در این سیاره مراقبت می‌شود. علاوه‌براین، ما باید مطمعن حاصل کنیم که از فضا و دیگر سیارات بهتر در برابر زباله‌هایمان محافظت می‌کنیم.

دانشمندان اکنون باید به برخی از سؤالات سخت اخلاقی جواب دهند درمورد این که آیا صحیح است که دیگر اشکال حیات را به فراتر از زمین، جایی که در طی میلیون‌ها سال تکامل یافته‌اند، منتقل کنیم یا خیر.