دعوا‌ها و سکته‌های قلبی تقریباً قابل پیش‌بینی می باشند – غروب شهر

به نقل از خبرنگار مهر به نقل از هلث دی نیوز، محققان گزارش دادند که بیشتر از ۹۹ ٪ از بیماران قبل از مراجعه به اورژانس قلب، یک یا چند عامل خطر از جمله سختی خون بالا، کلسترول بالا، کنترل ضعیف قند خون یا سیگار کشیدن را داشتند.

محققان انها گفتند که این مطالعه، باور رایج مبنی بر این که بیماری قلبی زیاد تر بدون هشدار است را رد می‌کند.

دکتر «فیلیپ گرینلند»، استاد قلب و عروق در دانشکده پزشکی فاینبرگ دانشگاه نورث وسترن و محقق ارشد، او گفت: «ما فکر می‌کنیم که این مطالعه به طور زیاد قانع‌کننده‌ای مشخص می کند که قرار گرفتن در معرض یک یا چند عامل خطر قبل از این پیامدهای قلبی عروقی تقریباً ۱۰۰ ٪ است.»

وی در یک بیانیه خبری افزود: «مقصد اکنون این است که به جای خارج شدن از مسیر جستوجو کردن عوامل فرد دیگر که به راحتی قابل درمان نیستند و علت نیستند، زیاد تر روی یافتن راه‌هایی برای کنترل این عوامل خطر قابل اصلاح تلاش کنیم.»

برای این مطالعه، محققان اسبق سلامتی بیشتر از یک دهه را برای بیشتر از ۹ میلیون بزرگسال در کره جنوبی و نزدیک به ۷۰۰۰ نفر در ایالات متحده تجزیه و تحلیل کردند.

این تیم به جستوجو چهار عامل خطر عمده قلبی بودند.

این تیم از دستورالعمل‌های انجمن قلب آمریکا برای سلامت قلب منفعت گیری کرد که شامل موارد زیر به گفتن عوامل خطر می بود:

• سختی خون ۱۲۰/۸۰ میلی‌متر جیوه یا زیاد تر، یا تحت درمان

• کلسترول کل ۲۰۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر یا زیاد تر، یا تحت درمان

• قند خون ناشتا ۱۰۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر یا زیاد تر، یا تشخیص دیابت

• مصرف دخانیات در قبل یا حال

این مطالعه نشان داد که تقریباً همه افراد حداقل یکی از این عوامل خطر را داشتند، بلکه بیشتر از ۹۳ ٪ آنها دو یا زیاد تر از این عوامل خطر را داشتند.

سختی خون بالا شایع‌ترین مشکل می بود که بیشتر از ۹۵ ٪ از بیماران در گروه کره جنوبی و بیشتر از ۹۳ ٪ از گروه ایالات متحده را تحت تأثیر قرار داد.

حتی وقتی که محققان سطوح بالاتری از این عوامل خطر- به گفتن مثال، سختی خون بالای بالینی در قیاس با سختی خون بالا- را بازدید کردند، این الگو هم چنان پابرجا می بود. محققان انها گفتند که حداقل ۹۰ ٪ از آنها قبل از اورژانس قلبی خود، حداقل یک عامل خطر مهم داشتند.

محققان نوشتند: «هر عامل خطر، به اختصاصی سختی خون، کلسترول و سیگار کشیدن، حتی زیر اغاز‌های تشخیصی بالینی، تأثیر مداوم، وابسته به دوز و تجمعی بر خطر بیماری‌های قلبی عروقی دارد.»