جشن‌های جمعی، سپری در برابر افسردگی اجتماعی – غروب شهر

به نقل از خبرنگار خبرگزاری مهر، در اغاز فرارسیدن عید غدیر، یکی از بزرگ‌ترین مناسبت‌های مذهبی و اجتماعی در تقویم ایرانی اسلامی، بار دیگر نقش و اهمیت برگزاری جشن‌های جمعی و ملی در افزایش روحیه و افت افسردگی در جامعه مورد دقت کارشناسان قرار گرفته است.

حبیب کبیر عبدی، روانشناس بالینی در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری مهر او گفت: گردهمایی‌های عمومی همانند جشن‌های مذهبی، مراسم ملی یا رویدادهای فرهنگی می‌توانند تأثیر قابل توجهی در افت استرس، اضطراب و افسردگی داشته باشند و این نوع مراسم، با فراهم آوردن بستر ارتباطی و اجتماعی برای افراد، حس تعلق و حمایتاجتماعی را در آن‌ها تحکیم می‌کنند.

او گفت: یکی از با اهمیت ترین گروه‌های مقصد در این حوزه، نوجوانان می باشند؛ نسلی که زیاد تر به علت شکاف نسلی یا عدم تطابق با فضای رسمی مراسم، شراکت کمتری از خود نشان خواهند داد و برای جذب نوجوانان به این نوع مراسم باید برنامه‌ریزی مشابه با نیازها و علایق آنان انجام شود. بازی‌های گروهی، مسابقات هنری، نقاشی چهره، فعالیت‌های سرگرم‌کننده، موسیقی زنده و فضایی برای ابراز خلاقیت می‌تواند انگیزه شراکت را در این نسل افزایش دهد.

جشن‌های جمعی، سپری در برابر افسردگی اجتماعی

به حرف های عبدی؛ بخشی از افسردگی نوجوانان ناشی از حس ناکامی، نادیده گرفته شدن یا نبوده است زمان برای ابراز استعدادها است. به این علت، جشن‌هایی که در آن‌ها امکان شراکت فعال، کسب توانایی‌های اجتماعی و دریافت بازخورد مثبت وجود دارد، می‌تواند به شکل مؤثری حس پیروزی، عزت نفس و نشاط درونی را در آنان تحکیم کند.

تحکیم همبستگی و نشاط اجتماعی

او همین طور گفت: در این بین، دقت به عدل اجتماعی در برگزاری مراسم نیز اهمیت دارد. اگر امکانات و زمان‌ها به طور عادلانه در اختیار همه اقشار جامعه قرار گیرد، مطمعن اجتماعی افزایش یافته و شراکت عمومی نیز تحکیم می‌شود. در روبه رو، عدم توازن در توزیع امکانات می‌تواند تبدیل حس طردشدگی و تبعیض و افزایش نارضایتی‌های روانی در گروه‌های صدمه‌پذیر شود.

عبدی در آخر خاطر نشان کرد: در نهایت، اگر جشن‌ها و مراسم ملی با رویکرد فرهنگی و آموزشی و همراه با جذابیت‌های ابراز برای نسل‌های گوناگون طراحی و برگزار شوند، می‌توانند نه تنها ابزاری برای تحکیم نشاط جمعی، بلکه مسیر مؤثری برای پیشگیری از افسردگی و افزایش همبستگی اجتماعی در جامعه باشند.