[ad_1]
به گزارش غروب شهر
به گزارش برنا؛ در قرن ۱۷ میلادی از واژه «نخبه» برای توصیف کالاهایی با مرغوبیت خاص منفعت گیری میشد، سپسها این واژه تحول کاربری اشکار کرد و درمورد گروههای اجتماعی برتر به کار رفت. در قرن نوزدهم، «نخبهگرایی» بهگفتن یک مکتب فکری درآمد و در علوم سیاسی و جامعه شناسی جایگاه اختصاصیای اشکار کرد.
نخبه کیست؟
احتمالا ماده ۲ آییننامه احراز نخبگی بهترین تعریف را از نخبه اراعه داده است که بر پایه آن میتوان اینگونه تعریف کرد؛ «نخبه به فرد برجسته و کارآمدی اطلاق میشود که اثرگذاری وی در تشکیل و گسترش علم، هنر، فناوری و فرهنگسازی و مدیریت سرزمین محسوس باشد و هوش، خلاقیت، کارآفرینی و نبوغ فکری وی در راستای تشکیل و گسترش دانش و نوآوری جهت شدت بخشیدن به رشد و گسترش علمی و اعتلای جامعه انسانی سرزمین شود.»
نخبگان قسمت برگزیده یک جامعه می باشند که توانمندیها و قابلیتهای اختصاصیای دارند که همین امر به آنها نسبت به دیگر افراد جامعه برتری میبخشد.
در تعاریف قرن تازه، نخبه فردی است که بر پایه المانهای حاضر از سطح بالای توانایی، علم، اخلاق و ادب برخوردار بوده و قابلیت اثرگذاری در تکنولوژی، فناوری و علوم تخصصی را داشته باشد.
فردی نخبه است که بتواند با قوت فکر و عقل خود مانع ها را از سر راه برداشته و به مقصد نهایی خود که نتیجه آن خدمت به علم و تکنولوژی و انسانیت است، برسد.
بر خلاف باوری که در قرن ۱۷ میلادی در اروپا ترویج داشت، نخبگان از طبقه خاصی نیستند؛ یقیناً در نهایت در یک طبقه خاص قرار میگیرند، واقف به اخلاقیات، قوت تحلیل و پشتکار دارند.
موثر، منفعتمندی خوب از زمان، برسی شرایط، شجاع، ریسکپذیر، متمرکز، دقت روی عادات علمی، بازدید جامع روی مسائل، دارای نبوغ و… از ویژگیهای نخبگان به حساب می اید.
دسته بندی مطالب
غروب شهر
[ad_2]
منبع