پروژه احداث راه‌آهن در ماه یک قدم به حقیقت نزدیک‌تر می‌شود_غروب شهر

سازمان پژوهش‌های پیشرفته دفاعی آمریکا (دارپا) یک قرارداد برای گسترش مفهومی راه‌آهن در ماه به کمپانی «نورثروپ گرامن» اهدا کرده است. این قرارداد در راستای آماده‌سازی یک اقامتگاه دائمی برای انسان‌ها روی ماه و بخشی از مطالعه ۱۰ ساله LunA-10 است.

این قرارداد برخی مفاهیم پایه برای گسترش راه‌آهن ماه را پوشش می‌دهد. ماموریت نورثروپ گرامن این است که تجهیزات و منبع های ملزوم برای ساخت یک شبکه راه‌آهن را بازدید کند که شامل فهرست دقیقی از هزینه‌های قابل‌انتظار و ریسک‌های مربوط به فناوری و حمل‌ونقل می‌شود. این چنین این کمپانی ملزوم است مثالهای اولیه‌ای از طراحی و معماری مفهومی برای راه‌آهن در ماه گسترش دهد و اشکار کند چطور می‌توان راه‌آهن را با ربات‌ها ساخت. این کمپانی این چنین باید راه‌حل مشکلاتی نظیر تنظیم شیب زمین برای ساخت مسیر، ساخت زیربنای ریل‌ها، قراردادن ریل‌ها، و موضوعاتی همانند بازرسی، نگهداری و تعمیر را نیز تعیین حالت کند.

نورثروپ گرامن می‌گوید این اندوخته‌گذاری در پژوهش‌های گسترش کلیدی علتمی‌شود تا فناوری این کمپانی، پرچم‌دار راه‌حل‌هایی برای نسل آینده باشد. این کمپانی سیستم‌های استراتژیک فضایی می‌خواهد با منفعت گیری از توانایی خود در ساخت سیستم‌های پیچیده و خدمات اتوماتیک تجاری، تغییراتی ماندگار برای یک اکوسیستم فضایی پایدار تشکیل کند.

چرا باید روی ماه راه‌آهن ساخت؟

ایده راه‌آهن در ماه در نگاه اول زیاد کودکانه به‌نظر می‌رسد، اما علتخیلی محکمی پشت آن است. هنگامی انسان‌ها در ۱۹۶۹ برای اولین بار روی ماه فرود آمدند، بلافاصله دریافتند که وجود دائمی روی ماه نیاز به زیرساخت‌هایی برای محافظت از حیات دارد. این زیرساخت‌ها عبارت هستند از معادن برای استخراج یخ، نیروگاه‌های هسته‌ای، کارخانه‌ها و راه‌آهن.

ماه زیاد کوچک به‌نظر می‌رسد، اما درواقع مساحت سطح آن تقریباً با قاره آفریقا برابر است. در سرزمینی به این وسعت، حتی وجود در یک منطقه محدود نیز نیازمند یک سیستم حمل‌ونقل است تا پایگاه‌ها و فعالیت‌های گوناگون را به هم وصل کند.

راه‌آهن یک گزینه زیاد منطقی به‌نظر می‌رسد؛ چه از نوع ریلی و چه از نوع مغناطیسی یا مَگ‌لِو. علاوه بر ارزشی که این سیستم برای حمل‌ونقل دارد، با آن‌ها می‌توان یکی از بزرگ‌ترین مشکلات روی ماه را حل کرد: مشکل غبار.

غبار روی ماه به‌شدت فرساینده و خورنده است. چون هیچ آبی روی این قمر وجود ندارد، الکتریسیته ساکن غبارها علتمی‌شود به لباس‌ها و تجهیزات فضایی بچسبند. این نه تنها تجهیزات را کثیف می‌کند، بلکه طول عمر آن‌ها را نیز افت می‌دهد. سفر با قطار ربط بین انسان‌ها و غبار را زیاد افت می‌دهد.

یکی دیگر از مزیت‌های این روش، ریل‌ها است. می‌توان روی ماه از درشکه منفعت گیری کرد و این کار قطعاً انجام خواهد شد، اما آن‌ها سطح ماه را خرد می‌کنند. روی زمین، رد وسایل حمل‌ونقل در وقتی مختصر با باران و خاک از بین می‌رود. روی ماه، این ردها میلیاردها سال بدون تحول باقی می‌همانند. دلایل زیاد بسیاری وجود دارد، از جمله نگه داری زیبایی سطح ماه، که این چنین ردهایی به حداقل برسند.