پرتودرمانی می‌تواند اختلال ضربان قلب را درمان کند – غروب شهر

به نقل از خبرنگار مهر به نقل از هلث دی نیوز، محققان گزارش دادند که تاکی‌کاردی بطنی با پرتودرمانی و این چنین یک روش استاندارد اما پیچیده به نام ابلیشن کاتتر درمان می‌شود.

در عین حال، نتایج مطالعه در مقیاس کوچک مشخص می کند که در قیاس با ابلیشن کاتتر، تعداد کمتری از بیماران تحت درمان با پرتودرمانی فوت کرده یا عوارض جانبی جدی را توانایی کرده‌اند.

دکتر «شانون جیانگ»، محقق ارشد و رزیدنت انکولوژی پرتودرمانی در دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن، او گفت: «برای بیمارانی که به درمان‌های سنتی جواب نمی‌دهند و در معرض خطر بالای عوارض می باشند، پرتودرمانی غیرتهاجمی می‌تواند جانشین ایمن‌تری برای تکرار یک روش تهاجمی ابلیشن کاتتر باشد.»

او در یک بیانیه خبری او گفت: «بیهوشی برای یک روش تهاجمی می‌تواند برای فردی که از قبل زیاد بیمار است، خطرات بسیاری داشته باشد. با پرتودرمانی، ما ناچار به منفعت گیری از بیهوشی نیستیم. من فکر می‌کنم این مطالعه مشخص می کند که پرتودرمانی به گفتن یک روش غیرتهاجمی به ما پشتیبانی می‌کند تا از خطرات بسیاری جلوگیری کنیم.»

تاکی‌کاردی بطنی، ضربان قلب غیرطبیعی و سریعی است که از دو حفره پایینی قلب، که به گفتن بطن شناخته خواهد شد، سرچشمه می‌گیرد.

مطابق گزارش انجمن قلب آمریکا، در طول یک دوره، ضربان قلب می‌تواند تا حدی افزایش یابد که علتسرگیجه، تنگی نفس، غش، درد قفسه سینه و در موارد شدید، ایست قلبی شود.

محققان در یادداشت‌های پیش‌عرصه انها گفتند که بیماران مبتلا به تاکی‌کاردی بطنی پیشرفته زیاد تر باید دوزهای بالایی از داروهای قلبی مصرف کنند که عوارض جانبی سختی تشکیل می‌کند.

جانشین استاندارد برای بیمارانی که به داروها جواب نمی‌دهند، کاتتر ابلیشن بوده است. در طول این روش، یک لوله کوچک از طریق ورید پا به قلب داخل می‌شود تا بافت قلبی که علتریتم غیرطبیعی قلب می‌شود را از بین ببرد.

اخیراً، پرتودرمانی به گفتن یک گزینه بالقوه برای درمان ظهور کرده است. محققان توضیح دادند که پرتوهای متمرکز تابش، بافت قلبی که علتتپش غیرطبیعی می‌شود را بدون نیاز به بیهوشی از بین می‌برند.

برای مطالعه تازه، محققان اسبق ۴۳ بیمار مبتلا به تاکی‌کاردی بطنی پرخطر و دشوار برای درمان را تجزیه و تحلیل کردند. اکثر آنها (۹۰٪) قبلاً تحت عمل جراحی کاتتر ابلیشن قرار گرفته بودند و بیماری آنها در مرحله نهایی به داروهایشان جواب نمی‌داد.

نیمی از بیماران یک دوز پرتودرمانی دریافت کردند و نیمی دیگر تحت دور فرد دیگر از ابلیشن کاتتر قرار گرفتند.

هر دو درمان در کنترل ریتم قلب مؤثر بودند. نتایج نشان داد که زمان تا دوره بعدی آریتمی بطنی مداوم بیماران به طور متوسط ‌۸.۲ ماه با پرتودرمانی در روبه رو ۹.۷ ماه با ابلیشن کاتتر می بود.

با این حال، محققان انها گفتند که چهار بیمار که ابلیشن دریافت کردند، ظرف یک ماه بعد از درمان فوت کردند و یک نفر از این عمل جان سالم به در نبرد. همه مرگ‌ها به علت عوارض جانبی مرتبط با درمان می بود.

در قیاس، هیچ مرگ مرتبط با درمانی در بین گروهی که بعد از سه سال پیگیری با پرتودرمانی درمان شدند، رخ نداده می بود. این چنین، طی یک سال درمان، ۳۸٪ از گروه ابلیشن به علت عوارض جانبی نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشتند، در حالی که این رقم در گروه پرتودرمانی ۹٪ می بود. عوارض بعد از ابلیشن سریعتر رقم خورد، به طور متوسط ‌شش روز در روبه رو ۱۰ ماه برای پرتودرمانی.

جیانگ او گفت: «از مطالعه ما، به نظر می‌رسد که پرتودرمانی به خصوص در آن بازه وقتی اولیه امکان پذیر ایمن‌تر باشد. اوج اولیه یکسانی در عوارض جانبی وجود نداشت و به نظر می‌رسد که این نوشته علتایجاد مزیت شده است. تعداد بسیاری از عوارض جانبی جدی اولیه بعد از ابلیشن، متأسفانه، با مرگ بیمار همراه بودند.»

محققان خاطرنشان کردند که بقای کلی به سود پرتودرمانی می بود- میانگین ۲۸ ماه در روبه رو ۱۲ ماه- اما این تفاوت به علت حجم نمونه کوچک از نظر آماری معنی‌دار نبوده است.

این مطالعه نشان داد که یک سال بعد از درمان، بقای کلی برای گروه پرتودرمانی ۷۳٪ و برای ابلیشن ۵۸٪ می بود. بعد از سه سال، در هر دو گروه ۴۵٪ می بود.

جیانگ او گفت: «اگرچه این مطالعه دلگرم‌کننده است، اما برای اثبات مزایای پرتودرمانی برای تاکی‌کاردی بطنی زیاد کوچک است. اکنون بیماران برای یک کارآزمایی بالینی بین‌المللی بزرگتر که در حال راه‌اندازی است، جذب خواهد شد تا اثبات قطعی اثربخشی بالقوه پرتودرمانی را اراعه دهند.»

او او گفت: «من فکر می‌کنم تحقیقات ما مشروعیت این رویکرد را افزایش می‌دهد و پتانسیل آن را به گفتن گزینه‌ای برای بیماران، به اختصاصی افرادی که در معرض خطر بالای عوارض ناشی از بیهوشی یا ابلیشن می باشند، برجسته می‌کند.»