پرتودرمانی به تسکین درد آرتروز زانو پشتیبانی می کند – غروب شهر

به نقل از خبرنگار مهر به نقل از مدیسن نت، محققان گزارش دادند که افراد مبتلا به آرتروز زانو با ساییدگی خفیف تا متوسط، بعد از پرتودرمانی درد کمتری حس می‌کنند و تحرک بهتری دارند.

دکتر «بیونگ هیوک کیم»، محقق مهم و استادیار انکولوژی پرتودرمانی در کالج پزشکی دانشگاه ملی سئول در کره جنوبی، او گفت: «افراد مبتلا به آرتروز دردناک زانو زیاد تر با انتخاب سختی بین خطرات عوارض جانبی داروهای مُسکن و خطرات جراحی معاوضه مفصل روبه رو می باشند.»

وی در یک بیانیه خبری افزود: «نیاز بالینی به مداخلات متوسط بین داروهای مُسکن ضعیف و جراحی تهاجمی وجود دارد و ما فکر می‌کنیم پرتودرمانی امکان پذیر گزینه مناسبی برای این بیماران باشد، به خصوص وقتی که داروها و تزریقات به خوبی تحمل نمی‌شوند.»

آرتروز زانو وقتی رخ می‌دهد که غضروفی که در مفصل نقش ضربه‌گیر را ایفا می‌کند، به مرور زمان فرسوده می‌شود و در نهایت انتهای استخوان‌ها به یکدیگر ساییده خواهد شد.

محققان می‌گویند پرتودرمانی با دوز پایین به طور منظم برای درد مفاصل در کشورهای اروپایی همانند آلمان و اسپانیا منفعت گیری می‌شود، اما آزمایش‌های با کیفیت بالا و کافی برای اثبات اثربخشی این رویکرد انجام نشده است.

برای مطالعه تازه، محققان ۱۱۴ بیمار مبتلا به آرتروز زانو خفیف تا متوسط را در سه بیمارستان دانشگاهی در کره جنوبی استخدام کردند. بیماران به طور اتفاقی به یکی از سه گروه تقسیم شدند که یا یک دوره پرتودرمانی با دوز کم یا دوز زیاد کم یا یک درمان دارونما که هیچ تابشی نداشت، دریافت کردند. دوره‌های درمانی برای همه گروه‌ها شش جلسه به طول انجامید.

دوزهای پرتودرمانی کمتر از ۵٪ از دوزهایی می بود که طبق معمولً برای درمان سرطان منفعت گیری می‌شود و هیچ عارضه جانبی مرتبط با پرتودرمانی مشاهده نشد.

کیم او گفت: «یک فکر غلط وجود دارد که پرتودرمانی دارویی یا درمانی همیشه در دوزهای بالا انجام می‌شود. اما برای آرتروز، این دوزها تنها قسمت کوچکی از دوزی می باشند که برای سرطان منفعت گیری می‌کنیم و درمان، مفاصلی را مقصد قرار می‌دهد که از اندام‌های حیاتی دور می باشند و این گمان عوارض جانبی را افت می‌دهد.»

این مطالعه نشان داد که بعد از چهار ماه، ۷۰٪ از افراد گروه دوز پایین، در قیاس با ۴۲٪ از گروه دارونما، بهبود معناداری در درد، کارکرد فیزیکی و حالت کلی آرتروز خود نشان دادند.

نزدیک به ۵۸٪ از افراد گروه دوز زیاد پایین نیز بهبود نشان دادند، اما نتیجه قابل دقت نبوده است و با نتایج گروه دارونما چندان متفاوت نبوده است.

کیم او گفت، بیماران در طول دوره پیگیری اجازه مصرف هیچ دارویی جز استامینوفن نداشتند که این کار به این نتایج اعتبار می‌بخشد.

او در بیانیه خبری او گفت: «در مطالعات قبلی، داروهایی همانند داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی نیز در طول دوره مداخله یا پیگیری منفعت گیری می‌شدند، اما منفعت گیری از این مُسکن‌ها می‌توانست اثرات پرتودرمانی را نهان کند.»

پرتودرمانی امکان پذیر در بیمارانی که دردشان ناشی از التهاب است، حتی اگر تا این مدت مقداری غضروف در زانویشان باقی مانده باشد، بهترین نتیجه را داشته باشد.

او افزود: «برای آرتروز شدید، که در آن مفصل از نظر فیزیکی تخریب شده و غضروف از بین رفته است، پرتودرمانی بافت را بازسازی نمی‌کند. اما برای افرادی که بیماری خفیف تا متوسط دارند، این رویکرد می‌تواند نیاز به معاوضه مفصل را به تأخیر بیندازد.»

این تیم اکنون در حال تکمیل یک دوره پیگیری ۱۲ ماهه از بیماران است. مطالعات بزرگ‌تری برای اراعه شواهد زیاد تر برنامه‌ریزی شده است.

کیم قانع شده است که پرتودرمانی می‌تواند به تحکیم اثرات دیگر رویکردهای استاندارد برای آرتروز زانو همانند افت وزن، فیزیوتراپی و داروها پشتیبانی کند.

کیم او گفت: «در عمل بالینی، هنگامی پرتودرمانی به درستی با دیگر درمان‌ها ترکیب شود، جواب‌ها می‌توانند حتی نیرومندتر باشند و رضایت بیمار امکان پذیر زیاد تر از گزینه‌های جاری به تنهایی باشد.»