۶۱ هزار قربانی؛ تصویری از درد بی‌آخر غزه – غروب شهر

خبرگزاری مهر – گروه سلامت: در غزه، جایی که صدای کودکی دیگر به سختی شنیده می‌شود، هر روز غبار آوار و بوی سوختگی در هوا می‌پیچد. خیابان‌ها به قبرستانی خاموش بدل شده‌اند و بیمارستان‌ها، که باید مأمن امید باشند، خود به مقصد حملات بدل گشته‌اند، مادرانی که دیگر هیچ لالایی برای فرزندانشان نمانده و پدرانی که تنها سنگی بر مزار کودکشان را در بغل می‌گیرند، تصویری تلخ از فاجعه‌ای بی‌آخر را رقم می‌زنند. اینجا، هر روز شمار شهدا بالا می‌رود، اما آنچه از بین می‌رود تنها آمار نیست؛ بلکه زندگی، آینده و رؤیای نسلی است که در خون و خاکستر دفن می‌شود.

آمار رسمی ۶۱ هزار و ۹۴۴ شهید نشان‌دهنده یکی از سنگین‌ترین تلفات انسانی در تاریخ معاصر منطقه است؛ در حالی که کودکانی بی‌پناه زیر بمباران جان می‌بازند و بیمارستان‌ها یکی بعد از فرد دیگر از کار می‌افتند، بحران انسانی در غزه به مرحله‌ای رسیده است که کارشناسان از آن با گفتن «فاجعه‌ای بی‌سابقه» یاد می‌کنند و وزارت بهداشت فلسطین در نوار غزه خبرداد؛ شمار شهدای حملات ارتش رژیم صهیونیستی از اغاز جنگ تا بحال به ۶۱ هزار و ۹۴۴ نفر رسیده است و تنها در شبانه‌روز قبل، ده‌ها جسد دیگر به بیمارستان‌های این منطقه منتقل شد و شمار مجروحان نیز از مرز ۱۵۶ هزار نفر قبل است.

۶۱ هزار و ۹۴۴ شهید؛ آمار رسمی غزه

حال وزارت بهداشت فلسطین در نوار غزه خبرداد که شمار شهدای حملات ارتش رژیم صهیونیستی به نوار غزه به ۶۱ هزار و ۹۴۴ نفر رسیده است.

بر پایه داده‌های وزارت بهداشت، بیشتر از نیمی از قربانیان زنان و کودکان می باشند. منبع های پزشکی می‌گویند هزاران کودک در جریان بمباران‌ها یا در زیر آوار ساختمان‌های مسکونی جان باخته‌اند. علاوه بر قربانیان مستقیم، کودکان بازمانده نیز با مشکلات روانی، سوءتغذیه و نبوده است دسترسی به آب آشامیدنی سالم و خدمات آموزشی روبه رو می باشند و کارشناسان سازمان‌های بین‌المللی هشدار داده‌اند که نسل آینده غزه با صدمه‌های عمیق جسمی و روانی مواجه خواهد شد.

از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ تا امروز نزدیک به ۶۸۲ روز (یعنی نزدیک به ۱ سال و ۱۰ ماه) قبل است و روزی که آسمان غزه دیگر آبی نشد و به رنگ خاکستری ماند و زمینش، زیاد تر از هر زمان فرد دیگر، بوی خون گرفت و در این بی‌وقفه ترین کابوس قرن، بیمارستان‌ها میدان اعدام شدند.

غزه و بحران در بیمارستان‌ها؛ بیمارستان‌ها؛ امید یا مقصد حملات؟

همزمان، زیرساخت‌های درمانی غزه با شدیدترین بحران خود روبه رو است و بیشتر از نیمی از بیمارستان‌ها و مراکز درمانی از اغاز جنگ تخریب یا تعطیل شده‌اند، بیمارستان‌های باقی‌مانده با افتشدید دارو، تجهیزات جراحی و سوخت برای ژنراتورهای برق روبه رو‌اند. در مواردی گزارش شده است که اتاق‌های عمل در تاریکی کامل یا با حداقل امکانات انجام ماموریت می‌کنند.

پزشکان بدون مرز و صلیب سرخ بین‌المللی چندین دفعه هشدار داده‌اند که ادامه حملات به مراکز درمانی، دسترسی مجروحان به خدمات اورژانسی را تقریباً غیرممکن ساخته است. به حرف های یکی از کادر درمانی در «بیمارستان الشفاء» پزشکان ناچارند بیماران را بر پایه «گمان زنده ماندن» دسته‌بندی کنند؛ تصمیمی دشوار که به معنی رها کردن برخی بیماران به علت افتمنابع است.

گزارش‌های میدانی مشخص می کند که تعداد بسیاری از خانواده‌ها اجساد عزیزان خود را در حیاط بیمارستان‌ها و حتی در کنار خیابان دفن می‌کنند، چرا که قبرستان‌ها دیگر ظرفیت پذیرفتن ندارند. علاوه بر آن، تخریب شبکه‌های آب و برق، بحران انسانی را به سطحی بی‌سابقه رسانده است.

سازمان ملل متحد و نهادهای حقوق بشری چندین دفعه دعوا به غیرنظامیان و مراکز درمانی را نقض آشکار قوانین بین‌المللی خوانده‌اند. اما با وجود این هشدارها، روال حملات ادامه داشته و آمار تلفات هر روز افزایش می‌یابد.

به نقل از مهر؛ غزه امروز تنها یک شهر نیست؛ نمادی از درد و امیدی است که زیر آوار جنگ له شده است. کودکانی که هیچ لالایی برایشان نمانده، مادرانی که سنگ مزار فرزندانشان را در بغل می‌گیرند و بیمارستان‌هایی که مأمن زندگی بودند و اکنون سکوت مرگ را در خود جای داده‌اند، تصویری از یک فاجعه بی‌آخر را به جهانیان نشان خواهند داد.

هر عدد و آماری که اظهار می‌شود، تنها بخشی از این درد را نقل می‌کند؛ آنچه نمی‌توان شمارش کرد، زندگی‌های از دست رفته، رؤیاهای نابود شده و نسلی است که اینده خودش در خون و خاکستر دفن شده است. غزه، با همه دردش، هم چنان فریاد می‌زند؛ صدایی که نمی‌توان نشنید و داستانی که نباید فراموش شود.