ناسا در مسیر شکستن مرز نور_غروب شهر

ناسا در تلاش است تا مفهومی را که روزی تنها در قلمرو داستان‌های علمی-تخیلی می‌گنجید، به حقیقت نزدیک کند: ساخت موتور وارب (Warp Drive) که امکان سفر سریع تر از نور را فراهم می‌کند. رؤیایی که سال‌ها است دانشمندان و فیزیک‌دانان را مجذوب خود کرده است، اکنون با پیشرفت‌های نظری و فناوری، مجدد بر سر زبان‌ها افتاده است.

بر پایه نظریه نسبیت آلبرت اینشتین، هیچ چیزی نمی‌تواند سریع تر از نور حرکت کند؛ چراکه با نزدیک شدن به شدت نور، جرم جسم افزایش یافته و برای ادامه شتاب‌گیری به انرژی بی‌نهایت نیاز خواهد می بود. با این حال، برخی دانشمندان به‌جستوجو راهی می باشند تا با «دور زدن» قوانین فیزیک کلاسیک، به این مقصد نزدیک شوند.

در سال ۱۹۹۴ فیزیک‌دانی به‌نام میگل آکوبر (Miguel Alcubierre) نظریه‌ای اراعه داد که به موتور وارب آکوبر معروف شد. بر پایه این نظریه، فضا-زمان اطراف یک فضاپیما می‌تواند به طوری تحول کند که فاصله در جلوی آن فشرده و در پشت آن کشیده شود. در این حالت، خود فضاپیما به سرعتی بیشتر از نور دست می‌یابد، بدون آنکه واقعاً از قانون نسبیت فراتر رود. اما اجرای این نظریه نیازمند انرژی‌ای زیاد عظیم می بود که در آن زمان غیرممکن به نظر می‌رسید.

پیگیری نظریه از راهی تازه

به گزارش ecoportal با وجود تردید‌های گسترده نسبت به عملی بودن این نظریه، برخی پژوهشگران آن را رها نکردند. جوزف اگنیو دانشجوی دانشگاه آلاباما، ریاضیات این مدل را مجدداً بازدید کرد و در بیانیه‌ای مطبوعاتی او گفت: اگر بتوانیم همه نیاز‌های انرژی را فراهم کنیم، فردی نمی‌تواند ثابت کند که این نظریه ممکن نیست.

اکنون دو مسیر مهم برای دستیابی به سفر‌های فوق‌سریع مورد بازدید قرار دارد: نخست تلاش برای نزدیک شدن به شدت نور و دوم تمرکز بر نظریه وارب آکوبر، که نه جسم بلکه خود فضا را جابه‌جا می‌کند.

مهار حباب‌های وارب

در همین جهت هارولد سانی وایت، فیزیک‌دان و مهندس ناسا، به‌همراه تیم خود در آزمایشگاه White–Juday Warp Field Interferometer، در حال بازدید روشی برای افت نیاز انرژی این سیستم می باشند. او معتقد است که با اصلاح شکل حلقه جرم منفی، می‌توان مقدار انرژی ملزوم برای تشکیل یک «حباب وارب» را به نزدیک به ۷۰۰ کیلوگرم جرم افت داد؛ مقداری که از نظر تئوری قابل مدیریت است.

کوششهای این تیم فعلاً در سطح آزمایشگاهی و با مقصد شناسایی و تشکیل حباب‌های کوچک وارب صورت می‌گیرد. گرچه این فناوری تا این مدت راهی طویل تا کاربرد عملی دارد، اما می‌تواند گامی مهم در راستای تحقق سفر‌های فضایی فوق‌سریع باشد.

محدودیت‌های بنیادی و خطرات احتمالی

با وجود همه کوششها، حقیقت فیزیکی این است که حرکت با شدت نور هم چنان به‌علت افزایش جرم و نیاز به انرژی بی‌نهایت غیرممکن است. فوتون‌ها، تنها ذراتی که با این شدت حرکت می‌کنند، فاقد جرم می باشند و به همین علت از این قانون مستثنا می باشند.

افزون بر محدودیت‌های نظری، سفر با سرعتی فراتر از نور می‌تواند پیامد‌های وقتی عجیبی به‌جستوجو داشته باشد. بر پایه برخی سناریو‌های نسبیتی، مسافران نوری امکان پذیر در وقتی مختصر به مقصد برسند، اما زمان برگشت، میلیون‌ها سال زمینی قبل باشد و جهان قبل آنها دیگر وجود نداشته باشد.

با این حال ایده موتور وارب هم چنان یکی از دلنشین‌ترین و رؤیایی‌ترین مفاهیم در فیزیک نظری و سفر‌های فضایی باقی مانده و دقت دانشمندان و طرفداران علمی-تخیلی را به خود جلب می‌کند. ناسا نیز با پیگیری پژوهش‌هایی در مرز علم و تخیل، می‌کوشد مرز‌های دانش بشر را گسترش دهد.

انتهای مطلب/