آخر هفته دلنشین و تاریخی با وجود در باغ فردوس تهران_غروب شهر

در شمال تهران، در خیابان ولیعصر و در بین سایه‌های درختان چنار قد بالا برده، «باغ فردوس» ایستاده که در دل خود صدای قدم‌های قاجار، پچ پچ‌ی سینما و نجواهای باغ ایرانی را نگه می‌دارد و به این ترتیب به یکی از دیدنی‌ترین مکان‌های پایتخت تبدیل شده است. این باغ که به گفتن خانه‌ای از جنس تاریخ به شمار می‌آید؛ امروز نیز به «موزه سینمای ایران» جان بخشیده است.

گره خوردن تاریخ، عکس و باغ ایران

عمارت مهم باغ فردوس اواسط قرن سیزدهم هجری قمری در دوران محمدشاه قاجار ساخته شد. باغ به دستور حاج میرزا آقاسی، به گفتن تجلی‌ای از شکوه معماری ایرانی طراحی و بنا شد تا تفرجگاهی برای خاندان سلطنت باشد. با این‌که محمدشاه پیش از آخر ساخت آن درگذشت، اما باغ با ظرافت همه، تکمیل شد و نام «فردوس» را گرفت و به این ترتیب، به نمادی از بهشتی زمینی با هندسه‌ای دقیق، آبراهه‌هایی خنک، و درختانی سرسبز تبدیل شد.

ساختمان مهم که به سبک معماری قاجاری شکل گرفته، حجت را بر زیبایی همه کرده و با تلفیقی از سادگی و تزئینات سنتی ایرانی راه اندازی شده است.
 نمای جنوبی آن با پله‌های دوطرفه و ستون‌هایی بلند، شکوهی خاص دارد که زیاد تر همانند یک عمارت اروپایی است که از ذهنی ایرانی، بازتفسیرشده است. اتاق‌ها سقف‌های بلند و پنجره‌های قوسی با شیشه‌های رنگی دارند که در نور طبیعی روز، صحنه‌ای سینمایی می‌سازند. وجود آب در باغ و حوض مرکزی، عنصر جدایی‌ناپذیر از معماری ایرانی را در این فضا زنده نگه داشته است.

موزه‌ای برای حافظهٔ تصویری یک ملت

از سال ۱۳۸۱، باغ فردوس به موزه سینمای ایران و جایی برای پاسداشت تاریخ پر فراز و فرود سینمای ایران، دوران فیلم‌فارسی تا موج نو و سینمای جنگ و آثار تحسین‌شده جهانی تبدیل شد. موزه شامل چندین سالن با موضوعات گوناگون از جمله نخستین دوربین‌ها و دستگاه‌های نمایش گرفته تا گنجینه‌ای از پوسترها، اسناد، عکس‌ها و جوایز سینماگران ایرانی است.

بخشی از این موزه به زندگی و آثار بزرگان سینمای ایران از جمله علی حاتمی، عباس کیارستمی فروغ فرخزاد و پرویز کیمیاوی تعلق دارد. این چنین اسناد صوتی و تصویری کمیابی در آرشیو این موزه نگهداری می‌شود که تاریخ سینمای ایران را نه فقط با عکس، بلکه با صدا و حس قابل لمس می‌کند.

موزه تنها به فضای نمایش محدود نمی‌شود؛ بلکه به گفتن توانایی‌ای از زیستن در دل تاریخ به شمار می‌آید. کافه موزه با فضای باز و مشرف به حوض، به پاتوقی هنری تبدیل شده که جایی برای گفتگوهای سینمایی، دیدارهای هنرمندانه، و نفس کشیدن در فضای سبز تهران است.

باغ فردوس نه‌فقط یک محل برای نگهداری آثار، بلکه صدای پای رهگذران بر سنگفرش آن نیز بازتاب صد سال عکس در دل معماری دو قرن پیش را بازمی‌تاباند.

میراث زنده در قلب شهر

در روزگاری که بناهای تاریخی در سایه برج‌ها گم خواهد شد، باغ فردوس با هویتی دوگانه از یادگار قاجار و قلب تپنده سینمای معاصر ایران هم چنان محکم ایستاده؛ احتمالا هم برای همین است که هر قدم در این باغ، توانایی‌ای سینمایی است، چون درختی که در باد تکان می‌خورد، حوضی که نور خورشید را شکسته بازتاب می‌دهد، و پنجره‌ای که رو به خاطرات باز می‌شود…

بعد نظر می‌شود تا آخر این هفته به خیابان ولیعصر سپس از سه راه زعفرانیه، نرسیده به میدان تجریش بروید و‌ با وجود در باغ فردوس تاریخ ایران  را لمس کنید.

نتهای مطلب/