[ad_1]
به گزارش غروب شهر
سنسور باران یکی از آپشنهای مرسوم خودروهای امروزی است. این آپشن به طور یه حسگر عمل میکند که با پایش رطوبت حاضر روی شیشه جلو، برف پاک کن ماشین را فعال میکند. با این حال دلنشین است بدانید که خودروهای لوکس بیامو در دهه ۱۹۸۰ میلادی، به این آپشن تجهیزبودهاند.
سری کلاسیک بی ام و سری ۷ در دهه ۱۹۸۰ میلادی، آپشنی به نام برف پاککن قابل برنامهریزی را در اختیار راننده قرار میداد. راننده با منفعت گیری از این آپشن میتوانست تصمیم بگیرد چه وقتی برف پاککن روشن شود و فاصله وقتی بین حرکت رفت و برگشت برف پاککنها چه مقدار باشد.
برف پاک کن قابل تنظیم بی ام و چطور کار میکند؟
برای فعالسازی این آپشن ملزوم می بود اهرم را به طور متناوب بچرخانید، سپس به حالت خاموش برگردید. هر چه مقدار که می خواهید شکاف وقتی وجود داشته باشد آن را رها کنید، سپس به حالت متناوب برگردید. بعد از انجام این کار، برف پاک کن مطابق برنامه ریزی کار میکرد. این رویه تا وقتی که کاربر تصمیم میگرفت برنامه جدیدی برای این قطعه در نظر بگیرد، ادامه داشت.
این آپشن به طور یک پروژه آزمایشی در نظر گرفته شده می بود، از این رو به طور هماهنگ در همه مدلهای بیامو مورد منفعت گیری قرار نگرفت. حتی برخی مالکان تا زمانها نمیدانستند اتومبیل آنها به این آپشن تجهیزاست. علاوه بر بیامو، فولکس واگن نیز برخی خودروهای تجهیزبه برف پاک کن قابل تنظیم را در دهه ۱۹۹۰ میلادی روانه بازار کرد. لکسوس نیز با منفعت گیری از رلههای گوناگون، تاخیرهای مختلفی را در فرآیند کاری برف پاککنها تشکیل میکرد تا قابلیت برنامهریزی داشته باشند.
نصب این چنین آپشنهایی در خودروهای آلمانی طی دهه ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ میلادی، به ما یادآوری میکند که محدوده تفکر خودروسازان آلمانی گستردهتر از خودروسازان آمریکایی بوده است. به گفتن مثال لینکلن تاونکار مدل ۱۹۸۷ با صندلیهای چرمی و آنتن رادیویی برقی تلاش میکرد تا خود را برای مخاطبان دلنشین جلو دهد. در سوی روبه رو یک بی ام و سری ۷ کد e32 به کیسه هوای راننده، ترمز ضدقفل، سیستم صوتی استریو با باند هواشناسی داخلی و برف پاک کنهای قابل تنظیم تجهیزمی بود.
دسته بندی مطالب
غروب شهر
[ad_2]