جایگاه زنان در انقلاب اسلامی

به نقل از خبرگزاری برنا، زنان و بانوان از ارکان اساسی جوامع بشری و جامعه اسلامی به شمار رفته و عالی‌ترین نقش سازنده را با عناوین همسر و مادر در زیستی انسانی دارا می‌باشند و از طرف دیگر جامعه برای باروری و پویایی در عرصه‌های فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی، نیازمند نیروی عظیم زنان به گفتن نیمی از نیروی جامعه است.  

در این بین زنان انقلابی و مسلمان ماموریت دارند تا ضمن تلفیق وجود در صحنه همراه با معیار‌های اسلامی و دینی از قبیل حجاب، عفاف، مراعات حقوق همسر، مراعات اخلاق اجتماعی و اقتصادی و اداء نمودن سهم خود به گفتن مادر در روبه رو پرورش فرزندان، زنگار‌های کج اندیشی متحجران و مقدس مابان از یک طرف و از نظر دیگر غربزدگانی که قائل به منفعت گیری ابزاری از زن می باشند را زدوده و جایگاه واقعی زن مسلمان را به گفتن الگوی نوینی برای زنان جهان احیا نموده و فضای سالمی را که در آن فضا امکان سوء منفعت گیری و یا منفعت گیری ابزاری از زن امکان پذیر نباشد، بوجود آورند. شالوده دین اسلام بر اجتماع بنا شده است و در هیچ شأنی از شئون بشری، اجتماع را مهمل نگذاشته است. اجرای تعداد بسیاری از ماموریت های و تکالیف اسلامی، به راه اندازی اجتماع نیاز دارد و ظرفاجتماعی میخواهد.  

انسان در اسلام واحد جدا گانه و مجزایی نیست که فقط دارای ماموریت های فردی است، بلکه روابط او با اجتماع و جامعهء  بشریت گره خورده است. امام صادق (ع) اجتماعی بودن را از ضروریات زندگی انسان دانسته و فرموده است: «شما بناچار محتاج مردمید و هیچ کس در زندگی بی نیاز از مردم نیست و مردم به همدیگرمحتاجند.»

زنان و بانوان از ارکان اساسی جوامع بشری و جامعه اسلامی به شمار رفته و عالی‌ترین نقش سازنده را با عناوین همسر و مادر در دوایر زیستی انسانی دارا می‌باشند و بدین خاطر است که اگر بانوان در جامعه‌ای سالم و با کمال و عفت پیشه باشند و از انحرافات بنیان برانداز بدور باشند، آن جامعه در کمال سلامت اخلاقی و سعادت انسانی خواهد می بود. بنابر این بی جهت  نیست که دین جاودانی اسلام که دربردارنده همه نیاز‌های بشر مترقی تا آخر قرون تکاملی انسان است اهمیت بسیاری به این قشر بزرگ و مهم جامعه داده است. قرآن زن و مرد را بطور یکسان مورد خطاب قرار داده، خود را این چنین معارفه می‌کند: 

این کتابی است که هیچ شک و شبه‌های در آن نیست و هدایت است برای با تقوایان. با تقوایان، زنان و مردانی می باشند که با گوش جان سپردن به قرآن و عمل به احکام آن، به رستگاری میرسند.  

شواهد گوناگون تاریخی گواه شراکت موثر توده زنان مسلمان در تغیرات اجتماعی معاصر ایران است. مطالعه تاریخ اجتماعی معاصر زنان نشان می دهد که نقش مهم در جنبش‌های ضد دولتی و حتی ضد استعماری و نیز مخالفت با استبداد با زنانی بوده است که با خواست علمای دینی و با انگیزه‌های مذهبی و با مقصد نگه داری کیان سرزمین و دین، پای در میدان مبارزه نهادند، و برای پیگیری مطالبات اجتماعی خود جذب اندیشه‌های غیر بومی نشدند.  

در دوره‌های بعدی زنان با تاسی به توانایی شراکتهای سیاسی اجتماعی قبل، به تصاعد فعالیت‌های خود پرداختند و بیشتر از قبل گرایش‌های دینی در جنبش زنان ایران تحکیم شد به طوری که در جریان انقلاب اسلامی ایران در سال ۱۳۵۷ ناظر شراکت گسترده زنان ایرانی بودیم. این شراکت گسترده به موازات گسترش قیمت‌های اسلامی در جامعه و اقبال زیاد تر زنان ایرانی به قیمت‌های دینی انجام می‌گرفت. امام خمینی (ره) رهبر کبیر انقلاب به گفتن یک رهبر دینی خواستار وجود اجتماعی – سیاسی زنان در جامعه شدند.
در واقع نقش زنان مسلمان ایرانی در تاریخ معاصر زیاد مهم و موثر بوده و آن‌ها با نگه داری قیمت‌های دینی و ملی به میدان آمده و با این کار ثابت کردند که نه تنها شرط وجود زنان مسلمان در عرصه سیاسی-اجتماعی، کنار نهادن قیمت‌های مذهبی و ملی نیست، بلکه با نگه داری آن می‌توان عالی‌ترین وجود موثر و گسترده را به نمایش گذاشت. اما متاسفانه این شراکت فعال زنان مسلمان در تاریخ نویسی و تاریخ نگاری‌های روشنفکران بازتاب ملزوم را نداشته و در تعداد بسیاری از موارد شراکت به نام گروه‌های دیگر به ثبت رسیده است. در اینجا به طور فهرست وار به برخی از وقایع مهم و موثر که برخی از آن‌ها نیز تاریخ ساز بوده اند، اشاره می کنیم.
۱.    انقلاب مشروطه
۲.    نهضت تنباکو و فسخ قرارداد رژی
۳.    مجاهدت زنان دشتستانی در مبارزه با انگلیس 
۴.    شراکت در انقلاب‌های مردمی 
۵.    حمایتاز علمای دین
۶.    اتفاق کشف حجاب
۷.    حادثه گریبایدوف

بعد از انقلاب اسلامی، تحولی در مفهوم مادر بودن پدید آمد و بر این پایه، دامنمادر،  بزرگترین مدرسه شد و تنها پرورشدهنده  فرزندان این مرز و بوم، به این وسیله، مادری به یک ماموریت الهی، مسئولیت بزرگ و امری شریف تبدیلگردید که باید به پرورش فرزندان متقی بپردازد و فرزندانی نیکو به جامعه تحویل دهد. مادری به کار پیامبران تشبیه میشد از آن رو که ماموریت هر دو، پرورش انسان است.  مادران نیز در خود حس مسئولیت کردند و در پرورش فرزندان کوشیدند تا کودکان آن روز و جوانان فردا بتوانند حافظ آمال انبیای الهی شوند.

تحول فرد دیگر نیز در این عرصه روی داد: زنان ماموریت مهم خود را ایفای نقش مادری و همسری دانستند بدون آنکه مادر و همسر بودن را اهانت به خود و مقام زن برداشت کنند. یقیناً پرداختن به ماموریت های مادری و همسری، آنان را از وجود اجتماعی محروم نساخت. آنان به خوبی بین ماموریت های اجتماعی که اینک دیگر بر آنان واجب می بود و ماموریت در خانه، تلفیق صحیحی پدید آوردند، بهگون‌های که هیچ یک از آن دو، مُخل انجام ماموریت در عرصه دیگر نبوده است و در این راه از حضرت زهرا (ع) الگو گرفتند و به سیره آن حضرت عمل نمودند که به زمان الزام به مسجد میرفت و در دفاع از مقام ولایت داد سخن میداد و وقتی که ضرورتی نبوده است، در خانه میماند و به خانهداری، مادری و همسری میپرداخت.  امروز و در ایامی که وارونگی قیمت‌ها در جهان مادی، خود دارای قیمت شده و همه جهان کفر و الحاد در صدد تشکیل نظم و نظامی مطابق با سلیقه ارببنیادگرایی برداشت می‌بشود و هر چیزی که نقش خدا را از زندگی محو کرده و بی ایمانی را ترویج دهد، مجاز شناخته می‌بشود، وجود در صحنه و نقش آفرینی و ترویج وجود مقتدرانه همراه با دین باوری، از حساسیت بیشتری برخوردار می‌بشود.  

نویسنده: حسن چگینی
 انتهای مطلب/